ikganaarscandinavie.reismee.nl

Ha det!

Terwijl ik lig bij te komen tussen de gele paardenbloemen warmt de zon me van top tot teen op. Op de achtergrond draaien de wieken van de oer-Hollandse molen door een vriendelijk lente briesje. Ondanks dat ik geen actieve vakantie gehad heb is mijn lijf helemaal leeg, terwijl het hoofd nog op 150% blijft draaien. Het is even wennen dat ik nergens meer heen moet en niet meer constant alert hoef te zijn.

Het was gisteren heerlijk om weer tussen de kussens in mijn eigen bed te verdwijnen en meteen naar dromenland af te dwalen. Geen wekker voor de check-out, en niet meer de trolley inruimen voor het slapen gaan. Nu hier in het gras aan de veerplas besef ik me eigenlijk pas hoe snel alles weer is gegaan. Zelfs wanneer op sommige plekken op deze aardbol de tijd lijkt stil te staan.

Maar juist op die plekken kom je jezelf tegen en kom je heel dicht bij jezelf. Ik heb weer genoten en enorm veel geleerd over mezelf en wat voor mij waardevol is. Mijn goede voornemen is dan ook om zelfs wanneer ikweer een prins op een wit paard tegen kom om toch zeker ook alleen op vakantie te blijven gaan. Het houdt je dicht bij jezelf.

Ja, alleen op vakantie is anders, je kan het niet vergelijken met op vakantie met meer. Ik vind het heerlijk en zou het niet meer willen missen.

Bedankt voor jullie lieve berichtjes en reacties, ik heb er van genoten. Ik hoop jullie ook.

Veel liefs,

Vera

Spotify Soundtrack Dag 11

TRONDHEIM - "Klassieker!" - Dag 7 - 22 April - Vrijdag

Nog een voordeel van het HI hostel Bodø? Het ontbijt zit bij de prijs inbegrepen. Simpel, maar met brood en koffie wel effectief. Omdat ik beslist geen haast had om het verlaten Bodø in te gaan besloot ik nog maar een keer onder de warme douche te duiken. Daarnahad ik nog alle tijd om nogeen keer mijn slagte slaan bij de 7 Eleven voor een Kaffee og Boller chocolat.

Soms iets te vriendelijke en naïeve Vera loopt op weg naar de laatste inkopen voor in de trein door een bijna verlaten overdekt winkelcentrum heen en wordt aangesproken in het Noors door een vent in een regenpak die daar zit. Me nog niet bewust van enig kwaad reageer ik met mijn standaard 'sorry ik versta u niet'. De man begint een vriendelijk praatje waarin hij toch wel erg opvallend informeert of ik alleen op reis ben, waar ik naar toe ga, en of iemand me binnenkort nog ergens verwacht.

Op het moment dat ik aangeef dat ik op weg ben naar het treinstation en de man aangeeft me graag te vergezellen begin ik me toch wat ongemakkelijk te voelen, kap het gesprek af en ben enorm dankbaar dat er een jonge vent in militair outfit twee bankjes verder ons scherp in de gaten houdt. Terwijl de dame van de 7 Eleven mijn inkopen voor de trein plus twee warme verse boller in een zak stopt bedenk ik mijn strategie uit.

Of de man nu wel of geen slechte bedoelingen heeft, het is duidelijk dat hij zich verveelt. En of ik het nou leuk vind of niet, waarschijnlijk ben ik een welkome afwisseling in de dagelijkse sleur. Ik besluit geen risico te willen nemen en loop met flinke pas via de niet meest logische manier terug naar het station. Ik kan het niet laten om regelmatig achterom en in de winkelruiten te kijken. Toch niet zo fijn een verlaten dorp, ik kan er niets aan doen maar mijn hartslag gaat flink omhoog en ik voel me redelijk opgejaagd. Bij aankomst op het station zie ik opgelucht dat er al meerdere reizigers zitten in de wachtruimte. De enge vent uit Soedan zit me al op te wachten. Brrr engerd. Wanneer ik tussen twee echtparen in ga zitten, kijken de stellen me geïrriteerd aan maar de man in het regenpak verdwijnt. Pffff

Pas als ik in de trein mijn plekje heb gevonden kom ik weer enigszins tot rust. Wat een prachtige klassieker! Het treinstel barst van de afwerking met hout, gordijntjes en tapijt op de vloer. Ik waan me helemaal in de tijd van de klassieke dames met hoeden en brede tule jurken die op stand met de trein meegingen.

Bodø was dus niet echt een succes maar het stuk landschap tussen Bodø en Trondheim is zeker de moeite waard. Het is echt prachtig en het weer wordt ook steeds weer beter. Het voelt een beetje of in een aantal dagen tijd de vier seizoenen beleef. Van 20 gr. In Stockholm, meters sneeuw in Narvik, nu weer naar mooi weer in Trondheim. Langzaam verdwijnt de sneeuw en maakt plaats voor brokken ijs in het snel stromende smeltwater.

Het is eigenlijk wel weer een pittige rit van 11 uur en omdat de aanspraak weer niet echt geweldig is zoek ik mijn geluk met een bak koffie en een pizza slice in de Bistro. Helaas kom ik daar niet verder dan het vragen om een doekje aan de bediende omdat ik mijn koffie weer niet recht wist te houden in de wiebelende trein. De zon gaat langzaam onder en ik zoek mijn vermaak dan ook in het vastleggen van het violette schouwspel van de zon met mijn camera's.

Om een uurtje of 11 komt de trein aan in Trondheim. Toch nog niet helemaal van de schrik bekomen loop ik in Trondheim snel achter een groepje toeristen aan die dezelfde richting oploopt waar mijn hotel zou moeten zijn. Het fijne van hotels in de stad is dat ze zich vaak in hetzelfde gebied bevinden dus grootte kans dat ik een heel eind met ze mee kan lopen.

Het Comfort Hotel Trondheim is meer dan prima in orde. Het is relatief nieuw (2008) heeft een prima ligging in het centrum en dicht bij het station. Het hele concept is gebaseerd op simpel comfort. Wat zich uit in gratis wifi door het hotel, gratis koffie en ontbijt in de lobby, een latere check out op zondag, en een 'minibar' aanbod bij de receptie. En dit alles tegen een mooie prijs. Het kan niet tippen aan het WakeUp Copenhagen, maar het komt dicht in de buurt. Beiden concepten van budget, simpel maar wel met kwaliteit en service spreken me aan. Stiekem blijft de Hospitality toch wel erg interessant. Helaas is dat ook alles wat ik ga zien van Trondheim vannacht, maar lekker slapen ga ik hier wel.

Spotify Soundtrack Dag 7

BODø - "Het bruisende Noorden" - Dag 6 - 21 April - Donderdag

Wanneer ik vroeg op sta gaat het nooit echt van harte, en heb ik net overal effe langer de tijd voor nodig. Echter blijkt wanneer ik belachelijk vroeg op sta, alles op de automatische piloot gaat en ik binnen het half uur met trolley en al op het busstation van Narvik sta.

Op het station staat een oudere man met een koffer die bijna net zo groot is als zichzelf zodanig te klooien dat het lijkt opdat hij elk moment kan omvallen. Blijkbaar heb ik door eerst de koffer van de man, en daarna de man de bus in te helpen indruk gemaakt op de buschauffeur. Met een brede glimlach geeft hij mij de studentenkorting en een uitgebreide uitleg over hoe de reis naarBodø gaat verlopen. Kleine verassing, we gaan ook met de ferry vandaag!

De busrit van 7 uur langs de Kystriksveien, (de kustweg) was prachtig. Dwars tussen de bergen en langs het water blijven de uitzichten mooi. Buiten de bus is het ongeveer een graadje of 5, terwijl de temperatuur binnen van 23 graden er voor zorgt dat ik zeker de helft van de busreis heb zitten dommelen.

Eenmaal inBodø ziet het er niet al te best uit. Het bruisende havenstadje is wel erg rustig. Er is werkelijk waar helemaal niets open. Maar goed het is ook net rond lunchtijd dus misschien gaat alles hier dan wel dicht? Ik besluit richting het hostel te lopen in de hoop dat ik daar mijn bagage kwijt kan en misschien alvast wat kan schuilen tegen de regen die steeds harder begint te stromen. Na mijn dipdag van gisteren is de wereld weer positief en ben ik dolblij met een schoon en gratis toilet op het station en een aantal lockers. Beetje jammer alleen dat ik geen kleingeld heb en er nergens iemand te bekennen is om te wisselen.

Ik trek mijn blauwe regenponcho uit de tas ( Tja, wat zal ik eens zeggen het ziet er niet uit maar zorgt ervoor dat ik morgen niet strontverkouden of zelfs ziek ben), en sleep mijn trolley en rugzak doorBodø heen op zoek naar een warme, droge schuilplaats met het liefst koffie. Tijdens mijn zoektocht kom ik langs de Burger King. Zelfs die is dicht, net als de VVV. Nou dan weet je het wel. Voor de Burger King zit een echte backpacker met zijn laptop op schoot ook zijn tijd uit te zitten. Ik twijfel nog even om hem aan te spreken maar loop toch maar door.

Uiteindelijk vind ik een klein bistrootje met koffie en chocoladetaart waar ik rustig twee uurtjes in mijn dwarsligger heb kunnen lezen. Het compacte boekje wat in zelfs in de kontzak van je broek zou passen is niet alleen erg handig maar blijkt ook nog echt een aardig boek te zijn. Weerzin van Rene Appel is een prima boek om weg te lezen tijdens de vakantie.

Even na vieren check ik in bij het hostel en krijg ik te horen dat ik voorlopig de kamer nog voor mij alleen heb. Na mij komt de backpacker van de BK binnenlopen. Hij blijkt erg ver van huis, Australië, en zegt echt toe te zijn aan een warme douche en een goed bed. Na een korte babbel gaan we beiden de kamers verkennen en bedenk ik dat we vanavond misschien samen ergens wat kunnen gaan eten.

Omdat ik de kamer nu in ieder geval nog voor mezelf heb duik ik onder de douche en installeer me even later in de huiskamer om mijn haar wat te laten drogen. Na een tijde BBC World News te hebben gekeken en nog heb geblogt is mijn haar droog maar is er nog niemand te zien. Ik vertik het om weer een hele avond in een hotel/hostel door te brengen en loop met muts op de stad in.

Het is niet echt de avond om kieskeurig te zijn dus plof ik bij de eerste de beste tent die open is neer. Ik krijg een prima spot op een ruim bankje in de hoek waar ik met een lokaal biertje en een pastaschotel zowel mijn maag als de avond vul. Eigenlijk zit ik wel prima en lees tussen de gangen door in mijn dwarsligger totdat de vriendelijke serveerster uiteindelijk ook nog een dessert komt brengen. Je moet toch ergens het zonnetje vandaan halen niet?

Ik besluit de koffie in het hostel te gaan drinken. Wellicht is er nu al wat meer volk in de huiskamer. Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar om voor het koffiezetapparaat in gesprek te raken met de baliemedewerkster van het hostel waardoor ik vergeet mijn kopje onder het apparaat te zetten. Pas wanneer de dame een 'Oh no!' uitroept bedenk ik me dathet echt weer wat voor mij is. Kluns!

Wanneer uiteindelijk om 11 uur het hostel zijn deuren dicht gooit voor de avond besluit ik ook de huiskamer maar te verlaten. De hele avond heb ik verder niemand gezien. Mijn 4 persoons dormitory lijkt nog steeds alleen voor mij te zijn. Ik duik mijn bed in en bedenkt datBodø net zoals Oban in Schotland gewoon niet zo ' My cup of tea' is. De grote stad is toch meer mijn ding.

Spotify Soundtrack Dag 6

NARVIK - "Sneeuw!" - Dag 5 - 20 April - Woensdag

De eerste twee uur vannacht waren een hel. Elk moment heb je het idee je het smalle bed uitgeschud wordt, en wanneer de trein links of rechts een beetje overhelt dan glij je of met je voeten tegen de koude buitenwand van de trein, of met je hoofd tegen de muur. Languit in een stoel was misschien beter geweest.

Maar goed positief blijven. De hele nacht heb ik de luxe gehad dat ik de couchette voor mij alleen had. Geen gesnurk, gefluister of plaspauzes van anderen. Alleen Bjorn kwam gisteravond nog even op de deur kloppen om te laten weten dat het uitzicht vanuit de bistro toch echt beter was. Beleefd heb ik het aanbod afgeslagen, ik had nu wel genoeg gewauwel gehoord. Ik wist inmiddels precies wie hij was, waar hij vandaan kwam en wat hij deed, maar andersom had hij geen idee. Niet echt top gezelschap om nog twee uur mee door te brengen.

Wanneer ik deze morgen voor het eerst naar buiten kijk is het een uurtje of zeven en zijn we inBoden. Hier ligt nog flink wat sneeuw. Ik merk dat mijn lijf langzaam weer behoefte krijgt aan echt voedsel. Ik krijg het niet meer warm en mijn maag begint steeds meer te borrelen om te laten weten dat hij een Daim reep echt niet meer trekt als ontbijt.

In de bistro scoor ik een kop koffie en een vaag verpakt broodje en loop zogenaamd zonder Bjorn in de bistro te zien zitten weer terug naar mijn couchette. Ik ben gewoon niet zo een ochtendmens en moet eerst even rustig wakker worden. Ik trek het raampje open en terwijl de frisse lucht naar binnen suist en het geroezemoes op de gang langzaam toeneemt bedenk ik dat het best wel spannend was geweest zo een eerste keer in de nachttrein. Waar laat je al je bagage? Hoe gaat de deur op slot? Waar zijn al die plastic kaartjes met gaatjes voor? Hoe vouw je het bed open? Wat is er in de bistro te krijgen? Hoe zien de douche en het toilet er uit? Komen er nog andere medereizigers etc., etc... Jekunt er maar druk mee zijn :)

Om een uur of 11 komen we aan in Kiruana en nemen Bjorn en ik afscheid. Nu kan ik met een gerust hart de deur van de couchette weer open laten staan. Al snel maak ik een nieuwe vriend. Nieuwsgierig komt er een neus, vergezeld met twee blauwe ogen en blonde krullen het hoekje om kijken. Het kleine dondersteentje stapt na de eerste inspectie zonder enige terughoudendheid naar binnen en komt naast me zitten en begint lekker tegen me aan te brabbelen.

Wanneer ik hem weet wijs te maken dat ik hem niet versta gaan we over op een kennismaking in gebarentaal. Nadat we elkaars naam hebben herhaald schudden we elkaar de hand. Soam heeft net als ik slecht geslapen, maar is op en top vrolijk want hij is op weg naar pappa. Na een tijdje komt ma haar zoon beleefd weer ophalen maar kan niet voorkomen dat het ventje om het uur komt vertellen hoeveel uur het nog is naar zijn pappa, en nieuwsgierig wat dingen aanwijst en vragen probeert te stellen. Wat een schatje met zijn blauwe muts!

Na Kiruana begint het te regenen en lijkt de sneeuw steeds dikker te worden. Langzaam begin ik me af te vragen of ik toch ook niet mijn handschoenen nog in de trolley had moeten proppen. Eenmaal in Narvik blijkt het allemaal wel mee te vallen met de kou, echter werken de regen en het dorp Narvik niet echt heel erg positief op mijn humeur.

Narvik is eigenlijk net niets. Narvik heeft wel een winkelcentrum waar de jeugd met allemaal dezelfde muts rondhangt. Allemaal dezelfde muts, omdat er maar een winkel is in Narvik die mutsen verkoopt. En voor deze winkel speelt de hele jeugd van de jeugd zich af. Het werkt allemaal een beetje deprimerend. Na een rondje door Narvik besluit ik dat er echt niets te beleven valt. BIj de Spar haal ik een klein voorraadje boodschappen waarna ik me terugtrek op de kamer met een stokbrood en aardappelsalade.

Het schijnt dat je er elke vakantie wel een hebt (in Rome had ik daar echter geen last van) ' een dipdag'. En omdat je alleen op reis bent is er ook niemand om je daar uit te trekken dus kun je je er maar het beste aan toegeven. Dan heb je dat maar gehad, en ga je de goede dagen alleen maar meer van waarderen. Tijdens het aller-diepste dal kijk ik de film Due Date en daarna klim ik met de mooie mannen in Takers er weer een beetje bovenop. Ik ga maar lekker vroeg naar bed en omdat ik de afgelopen nacht toch ook al niet best geslapen heb maakt het niet uit dat het nog licht is. Op het moment dat mijn oor het kussen raakt ben ik weg.

Spotify Soundtrack Dag 5

STOCKHOLM - "Verantwoord Shoppen" - Dag 4 - 19 April - Dinsdag

Na het tweede nachtje claustrofobisch slapen word ik redelijk gebroken wakker. Gisteravond (vlak na de schoonmaak) gedoucht, dus na een poetsbeurt en wat stoeien met de trolley sta ik netjes klokslag 10 uur weer buiten op straat.

Eerst wil ik van de bagage af. Ik voel me toch altijd erg toerist en daarmee extra kwetsbaar met al die spullen op en om me heen. Gelukkig heeft Stockholm Centraal een hele kelder vol met kluisjes waar ik dankbaar gebruik van maak.

Nadat ik mijn ontbijtje van de super op een bankje vol in de zon heb opgegeten, word het tijd om mezelf te pesten. Om 6 uur gaat mijn trein naar Narvik, dus ik heb nog aardig wat uurtjes die ik kan vullen met de vele winkelstraten die Stockholm bezit. Best leuk winkelen, alleen bij elke aankoop moet ik mezelf de vraag stellen of ik het wel echt de moeite waard vind om depotentiële nieuwe aankoop nog 6 dagen in een extra losse tas mee te slepen, of om iets anders uit de trolley achter te laten om ruimte vrij te maken.

De winkelstraten in Stockholm zijn werkelijk waar overal. Ik dacht dat ik de meesten wel al gezien had totdat ik op zoek ging naar de Urban Outfitters. En Voila nog veel meer winkels! De UO was geweldig. Het is gevestigd in een oud moulin rouge theater. Aan de binnenkant hebben ze helemaal niets veranderd. Overal waar nodig zijn voorzet wanden geplaatst om het alles in originele staat te laten zodat het later ook weer een culturele bestemming zou kunnen krijgen. De kandelaren hangen nog aan het prachtige plafond en de paskamers staan op het podium. Uiteindelijk heb ik mezelf getrakteerd op twee uitermate handige plastic design vork-mes-lepels- in-1. Ideaal voor een avondje in 't Hout met een maaltijdsalade van de AH. Ik moet zeggen dat het budget technisch gezien een prima dag was, maar op deze manier shoppen was het toch niet helemaal.

Daarom heb ik na de lunch de kaart er maar weer eens bij gepakt en een route uitgestippeld voor een middagje in de nog steeds heerlijk warme zon. Het lijkt of met mij alle inwoners van Stockholm ook van de zon genieten. Ik heb nog nooit zoveel bankjes gezien. Bankjes langs de weg, in het midden van een rotonde, in een bloemperk, op een steiger in het water, bankjes, bankjes, bankjes. De Zweden lijken na een lange periode kou allemaal tegelijk naar buiten te trekken. De wegwerp barbecues zijn populair, en iedereen zit overal.

Na een kleine twee uurtjes mensen en bootjes kijken plof ik nog even op de trappen in Gamla Stan neer voor een relax momentje voordat ik de drukte van het Centraal Station weer ga op zoeken. Nu kan het nog. Morgen zit ik waarschijnlijk een graadje of 15 minder warm in het nu nog verre Noorden.

De trein is zoals tot nu toe alles in Stockholm, stipt op tijd. Het is even zoeken waar ik nu precies m'n bagage het handigst kan laten maar voor nu ben ik nog alleen in de couchette en heb ik gelukkig nog wat bewegingsvrijheid. Ik hoop dat dit zo blijft want met z'ndrieën in dit hok zal niet echt een pretje wezen gedurende een nacht.

Terwijl ik de trein aan het ontdekken ben, ( toilet, douche, bistro, nooduitgangen ) begint er een vent iets tegen me aan te brabbelen. Mijn Zweeds reikt ook na 4 dagen nog niet verder dan Hej en Thank ,dus verontschuldig ik mezelf en vraag of ik Engels mag praten. Bjorn ( zo blijkt later) begint te lachen en vertelt dat hij als ervaren treinreiziger me wel het een en ander uit wil leggen mocht dat nodig zijn.

Terwijl Bjorn van een maaltijd met rendier geniet, hou ik het op de koffie. Het BK-tje van het station houdt mijn maag voorlopig nog wel even gevuld. Uiteindelijk krijg ik een uitgebreide geschiedenis en aardrijkskundeles over het gebied waar we doorheen treinen. Bjorn is nogal enthousiast met vertellen tussen het eten door, dus als Bjorn vertelt dat 60% van al het papier hier uit de bossen uit Zweden komt gooi ik er heel beleefd maar een 'really?' tegen aan.

Na nog een gezamenlijke kop koffie bedank ik Bjorn voor het gezelschap en loop gespannen terug naar de couchette om te kijken of er in de afgelopen twee uur al een medereiziger is gearriveerd. Tot mijn opluchting is er (nog?) niemand te bekennen en kan ik rustig de foto's van de afgelopen dagen uitzoeken en wat lezen.

Straks maar weer eens kijken hoe dat nou werkt met dat bed, en hoe dat nou is schommelend slapen :)

Spotify Soundtrack Dag 4

STOCKHOLM - "ABBA-solutely fabulous" - Dag 3 - 18 April - Maandag

Je moet niet claustrofobisch zijn aangelegd om in een kamer van het Micro Hotel te slapen. Zelf ben ik dat niet, maar toch heb ik wel erg het idee dat ik opgesloten zit. En dat ondanks het niet zo benauwd werd vannacht als ik had verwacht.

Dus stap ik fris en fruitig naar buiten, en als eerste trek ik mijn trui weer uit. Hmmm de zon voelt nu al weer goed warm aan. Bij de ICA to Go om de hoek scoor ik een ontbijtje, en plof met een MCCappuccino even later in de zon op de trappen kan het 'Konserthues' neer. De markt is al in volle gang. Het valt me op dat de inwoners van Stockholm ondanks de vele Fashion huizen niet erg mode bewust lijken. ( Of ik heb er wellicht geen verstand van? Dat kan natuurlijk ook). Terwijl vooral de toeristen zonder jas lopen lijken de Stockholmers nog niet helemaal om te zijn. Er komen nog een hoop winterjassen, mutsen en zelfs handschoenen voorbij. Bij mijzelf begint de zon al aardig op mijn wangen te branden als teken dat de dag nu echt begonnen is, en daarom besluit ik dat het tijd wordt om de eilanden van Stockholm te gaan verkennen.

Zoals elke stad hebben ook de buurten in Stockholm hun eigen karakter. In Stockholm lijkt dit echter alleen nog maar versterkt te worden doordat het ook echt allemaal eilanden zijn. Ik begin mijn ontdekkingstocht in het hart van de stad; Gamla Stan. Om maar meteen even goed de toerist uit te hangen, begin ik bij het paleis om de wisseling van de wacht te bekijken. Tijdens de intro babbel van de speaker wordt uitgelegd dat je hier niet zomaar in een apenpakje mag staan, maar dat je hiervoor zowel geestelijk als lichamelijk uitgebreid getest wordt. Ik moet zeggen dat is de jong gebruinde mannen aan te zien. Gamla Stan is erg mooi wanneer je de centrale winkelstraat metsouvenirshops maar vermijd. Middeleeuwse straatjes, dromerige doorkijkje' s, en trappetjes naar het onbekende geven je om elke hoek weer een nieuwe verrassing.

Over een van de velen bruggen hop ik over naar het volgende eilandje Skeppsholmen. Dit is het bewijs dat niet al het moois groot hoeft te zijn. Het is een schattig klein eilandje waar vooral veel oude, mooie bootjes een vaste ligplaats hebben gevonden. Ik vind het heerlijk om tussen de bootje's rond te wandelen en af een toe een echte schipper compleet met grijze baard en pet over het dek heen te zien strompelen. Overal is men druk met schuurmachines en kwasten in de weer. De dierbare kleine bootjes worden weer liefdevol opgeknapt door de eigenaren zodat ze een zomer lang weer samen avonturen kunnen beleven. Het water ruikt naar gerookte paling en samen met de verflucht laat de wind iedereen in de haven weten dat het weer voorjaar is.

Het aangrenzende eilandje Kastellholmen is vooral goed om even langs het water op een bankje neer te ploffen. Het eiland zelf heeft twee sliksplinternieuwe kasteeltjes die me aan creaties in Disney doen denken. De plaatselijke jachtclub dacht dat het wel stijlvol zou zijn om dit neer te zetten voor hun zuipclub. Nou niet dus, ik vind het geen gezicht.

Het weer wordt nog veel mooier en daarom hop ik naar het volgende eiland Djurgarden. Het sprookjesachtige eiland is vroeger een jachtterrein geweest en leent zich met zijn bos en prachtig groene grasvelden prima voor een luie middag in de zon. Zo tegen zessen begint het toch wat af toe koelen en maak ik mijn ronde af over het eiland. Onderweg word ik nog verrast door een eekhoorntje wat graag even laat zien hoe snel en hoog hij van boom tot boom kan springen. Prachtig gezicht, maar wel erg lastig om een plaatje van te schieten. Maf knaagdier.

Op de terugweg zoek ik de snelste weg naar het hotel. Deze brengt me dwars door Ostermalm heen. Hier valt het me ook weer op hoe schoon het overal is. Net als in Kopenhagen staan in deze buurt prachtige panden. Deze worden voornamelijk bewoond door de rijkere inwoners van Stockholm. In tegenstelling tot de grijze statige gebouwen in Kopenhagen zijn de panden hier wel goed onderhouden en vormen een indrukwekkende en statige laan.

Op de weg terug hou ik alvast mijn ogen open voor het avondeten. Vanavond heb ik niet veel zin om aan een ' a table for one' te gaan zitten. Ik ben erg moe en heb geen zin om of tegen een serveerster aan te kijken die je heel erg zielig vind. Bijna terug in het hotel kom ik langs de Kungshallen. Wat ik gisteren had aangezien voor een grote gokhal, blijkt eengigantische foodcourt te zijn. Prima voor vandaag.

Met een asociaal groot bord Mexicaans plof ik tussen alle anderen mensen neer aan de rand van het eetfestijn. Vanuit hier kan ik redelijk rustig en onopvallend mijn maal eten terwijl ik anderen observeer. Het is bizar om te zien dat hier alle manieren worden vergeten en werkelijk niemand zijn dienblad in de daarvoor bedoelde afruimkarren zet. Het eten smaakte goed, en na nog een cola strompel ik terug naar het hotel. Mijn voeten kunnen niet meer.

Na een heerlijk warme en schone douche (de housekeeping verliet net de gemeenschappelijke doucheruimte toen ik binnen kwam), plof ik neer op waarschijnlijk een IKEA bed ( volgens IKEA zou ongeveer 1 op de 10 Europeanen op een IKEA bed verwerkt zijn ?!) en kijk nog een filmpje voordat ik mijn ogen echt niet meer open kan houden.

Spotify Soundtrack Dag 3

STOCKHOLM - "Puzzelstukje" - Dag 2 - 17 April - Zondag

Hoe lang zou hij het nog vol houden? Het petje balanceert nu al enige tijd op zijn neus. Eigenlijk verwachtte ik 5 minuten geleden al dat de buurjongen wakker zou schrikken omdat de pet die hij over zijn ogen heeft getrokken naar beneden zou donderen. Tot nut toe wiebelt het nog gevaarlijk op de neus van de knappe Wannabee Amerikaan zijn neus. Best grappig mensen observeren in de trein.

Vlak na het vertrek vanuit Kopenhagen kwam de knap gebruinde vent inMalmö naast me zitten. Ik weet nog steeds niet of ik op mijn Hej Hej een antwoord heb gekregen, maar goed dat was het dan ook. Nadat de jonge man in zomerse lichte spijkerbroek, rugby shirt en yankee petje wasgeïnstalleerd bleek al snel dat ik zelfs geen 5 minuten, 'where are you from and going to' afleiding ging krijgen. Leuk om naar te kijken maar dat was het dan ook. De eerste 6 trein uren moest ik echt alleen doorkomen. Bewijst maar weer dat een vlotte babbel beter werkt dan Looks.

Na Kopenhagen waren we met de trein al snel de brug over naar Malmö, en bevond ik me ineens in Zweden. Al snel trekken de loofbomen aan me voorbij. Heel veel loofbomen. Het enige wat het landschap zo nu en dan opfleurt zijn de gekleurde huisjes die hier en daar in het landschap door de bomen heen verschijnen. Elke blik uit het raam lijkt op een puzzel van 1000 stukjes, met onmogelijk veel soorten groen en een rood huisje. Zelf zou ik slechts een heel klein deel van 1 puzzelstukje zijn.

In de trein is het niet druk, het meeste geluid komt van een kindje wat er doodvermoeid misschien zelfs wel ziek uitziet. Tussen het slapen door laat hij even weten dat hij het niet eens is met deze reis. Gelukkig bieden de IPod + oordopjes een goed alternatief. Vol goede moed begin ik aan een luisterboek en staar wat naar buiten en concludeer dat het landschap niet heel spannend en of mooi is. Omdat het luisterboek ook erg slaapverwekkend is ingesproken laat ik zowel 'De Eetclub' als het landschap voor wat het is en ga de buurjongen voor mij bespieden. Hij kan zich al zeker twee uur vermaken met het klooien in ITunes. In de weerspiegeling van het raam kan ik elke beweging die op het scherm maakt volgen. Uiteindelijk schrijf ik een paar namen op om later op de zoeken in Spotify. Lijkt me leuk om te kijken waar de jongeren hier naar luisteren.

Na mijn Kopenhagen boekjes doorgelezen te hebben, en een paar afspeellijsten van de mp3 te hebben beluisterd is Stockholm daar toch eerder dan gedacht. Terwijl we steeds dichter bij Stockholm Centraal aankomen ben ik gelijk verloren! Het prachtige water, de bruggen en de mooie gekleurde gebouwen komen je meteen tegemoet. Even later doe ik mijn eerste drie stappen buiten het CS en kan opgelucht ademhalen; mensen rennen je voorbij, taxi's racen langs, en de eerste H&M zie ik alweer aan de horizon. Aaahhhh een echte stad!

Na even zoeken naar de juiste richting ben ik na een kleine wandeling bergopwaarts bij Tegerlunden park. Ondanks dat het al zes uur geweest is liggen de mensen hier met wegwerp barbecue nog in de zon. Iets wat ik morgen zeker ook ga doen als het even kan. Bij hotel Tegerlunden check ik in, en mag me daarna in de kelder bij Hotel micro melden bij kamer 1224. Onder het motto klein maar fijn stap ik een hok binnen zonder ramen, met een klein tafeltje, kapstok en een prullenbak. Tussen de deur en de rand van het bed zit nog geen meter. Maar goed het bed zag er goed uit en de gemeenschappelijke doucheruimte brandschoon. Niet te lang blijven hangen en gewoon weer terug de stad in.

De eerste indruk van Stockholm is goed. Veel winkels, eettentjes, mooie panden, een bioscoop en tot nu toe erg vriendelijke mensen. Erg veel zin om ergens uitgebreid te gaan zitten eten heb ik niet dus plof ik met een Quater Pounder, maar zonder saus bij de friet ( hebben ze niet?) neer in een rustig hoekje van de Mac en bedenk wat ik morgen allemaal ga doen.

Spotify Soundtrack Dag 2

COPENHAGEN - "Op slag verliefd!" - Dag 1 - 16 April - Zaterdag

Mijn wangen moeten knalrood zijn. Ik voel hoe de warmte er vanaf gloeit. Heel mooi weer is het niet geweest vandaag (bewolkt, 10 gr, en af en toe een spatje), ziek voel ik me niet, het zal daarom echt wel de vermoeidheid zijn.

De hele week ben ik vaak tot na middernacht bezig geweest met het regelen, opruimen en afronden van allerlei en meer. Tel daar nog een dagje Kopenhagen bij op, en appelrode wangen zijn het resultaat. Uitgeteld ben ik met de inhoud van mijn rugzak op het heerlijke tweepersoonsbed neergeploft. Dankbaar beginnen mijn benen acuut te tintelen en veranderen in twee brokken met lood.

Het is weer even wennen aan een nieuwe omgeving. Ik merk dat ik moeite heb om hetKnäckebröds naar de achtergrond te verbannen, en ook het constant omrekenen van DKR naar EUR gaat nog niet echt vlotjes. Op Schiphol heb ik nog makkelijk een praatje kunnen maken met de coffee-boy bij Starbucks, en de charmante douanebeambte die me met een vriendelijke glimlach de een na laatste rij had aanbevolenomdat die het snelste zou gaan. Vanaf nu moet mijn gemaakte service glimlach weer het ijs gaan breken om contact te leggen met de locals.

Ik vind ze erg timide die Kopenhagenezen. Ondanks dat het zaterdag is terwijl ik door de stad heen loop is het erg rustig. Mensen lijken alleen te praten als het echt moet, kinderen rennen en schreeuwen niet, de stilte en ijzige kalmte om me heen zorgen er voor dat ik me in het begin erg ongemakkelijk voel. Schijn bedriegt blijkt al snel. Zowel op straat als in de rij voor kassa's hebben de Denen het motto: 'Every men for itself'.

Mijn verwachtingen van Kopenhagen waren niet erg hoog. Het zou erg veel op Nederland lijken en 'men' riep dat ik me er niet te veel van voor moest stellen. En kom op, wat kon het land waar Whigfield (Saterday night ) en Aqua (Barbie girl) vandaan komen nou helemaal te bieden hebben? Des te meer keek ik uit naar het verblijf in het WakeUp Copenhagen hotel, de stad was bijna bijzaak geworden. Zowel het hotel als Kopenhagen hebben mijn verwachting ruimschoots overtroffen.

Het WakeUp ligt heerlijk dicht bij het station. Bij binnenkomst waren de entree en de lobby geweldig. Simpel maar fris, eigenwijs, en erg mooi vorm gegeven. Helaas kon ik nog niet inchecken bij aankomst, een upgrade naar een kamer die wel meteen beschikbaar was kon natuurlijk wel. Helaas, deze dame kon geen extra streepje achter haar naam zetten. Ik ging voor de lockers in de kelder.

Om niet te veel als toerist door de stad te banjeren ( of eigenlijk omdat ik geen zin had om m'n Spiegelreflex de hele dag mee te slepen ) toverde ik mijn befaamde aardbei om in een draagtasje. Om er echt helemaal bij te horen had ik een sigaret op moeten steken. Iedereen hier lijkt het goede voorbeeld van de kettingrokende Margerethe te volgen. De dame heeft echter wel een aardig optrekje. In tegenstelling tot veel van de paleizen in NL wordt het Amalienborg slot wel als residentieel verblijf gebruikt. Op het plein voor het paleis heb ik me een tijdje vermaakt door naar de pesterijen van de toeristen te kijken, die daarmee probeerde om de befaamde bontmutsen te laten lachen.

Kopenhagen is een prima stad om te voet te verkennen. Je went snel aan het constant iets hoger dan normaal optillen van je voeten. Doe je dit niet lig je binnen de kortste keren gestrekt omdat je achter een van de vele kinderkopjes bent blijven hangen. Gelukkig heb ik mijn pumps thuisgelaten en banjer ik rustigdoor het centrum van de stad. Zelf heb ik het idee een aardig deel te hebben gezien in een korte tijdhttp://bit.ly/ijJZBW

Ondanks dat door heel Kopenhagen een hoop grijze, vieze gebouwen met vaak een groen dak of groen torentje te vinden zijn, lijken deze alleen nog uit nostalgische overwegingen te staan. Het gevoel voor design is in alles terug te vinden. Het eerste wat opviel op de luchthaven Kastrup waren de mooi vormgegeven wacht stoeltje's in een gewaagde, maar mooie paarse kleur. Veel nieuwe gebouwen zijn stijlvol ontworpen. De zwarte diamant ( deKoninklijke bibliotheek), en het Operahuis vind ik echt prachtig. Maar ook het oude Kastellet mag er wezen. Wist je trouwens dat de Denen de uitvinders van de Bluetooth schijnen te zijn? Bluetooth is vernoemd naar Harold Bluetooth, een van de grootste koningen onder de Vikingen. Geinig!

Aan het eind van de middag begonnen mijn voeten bezwaar te maken tegen de vele Km's die
vandaag waren afgelegd. Langs de kade terug naar het hotel dan maar. De check-in terminal van Wakeup deed z'n werk en na het invullen van mijn nationaliteit kreeg ik een kamerpasje uitgespuwd.

Eindelijk, eindelijk mocht ik dan de kamer in. En is was op slag verliefd. Wat een kamer, wat een concept, wat een hotel! Alles klopte gewoon met elkaar. Kleine ruimte, maar wel praktisch ingericht. Frisse kleuren om de ruimte te compenseren, een gratis snelle internetverbinding, ontbijt voor een mooie prijs en alles in prachtig design.

Ondanks dat de draaimolen van Tivoli hoog in de lucht, nog steeds magische strepen van licht in de duisternis achterlaat houden mijn oogleden het niet meer en is het tijd om het bed eens goed te testen.

Spotify Soundrack Dag 1